Het klinkt ingewikkeld maar het is niet meer dan een klein boekje met belangrijke gegevens dat steun kan bieden bij het herinneren van namen of gespreksonderwerpen en zou kunnen helpen bij het oplossen of voorkomen van moeilijk gedrag. Je gebruikt best een klein boekje zodat de persoon het altijd bij zich kan hebben. Zorg er voor dat je de inhoud eenvoudig houdt en dat je de persoon niet overstelpt met informatie. Het spreekt voor zich dat je de zinnen kort dient te houden en je de woordenschat van de persoon zoveel mogelijk gebruikt. Eventueel kunnen er foto’s of prenten bij gekleefd worden. Een variant hierop zijn “Reminding cards“: kleine kaartjes waarop dagelijkse handelingen of voorwerpen worden afgebeeld en waarbij steeds vermeld wordt wat het doel hiervan is. Deze kaartjes kunnen door de persoon met dementie zelf of door familieleden/ hulpverleners gebruikt worden. Ik maakte voor mijn moeder een boekje dat ze zelf een naam gaf “ Mijn boekje “ met als ondertitel “als ik iets niet meer zo goed weet , kan ik het hier lezen.” Ik kies er altijd voor om wat ik ook schrijf of maak voor haar steeds in de ik-vorm te formuleren omdat het uiteindelijk om haar draait! Soms bladert ze regelmatig in dit boekje en raadpleegt ze het als iets niet duidelijk is, soms legt ze het weg of is ze het kwijt. Ik heb er bewust voor gekozen om geen foto’s of prenten bij de geschreven tekst te kleven omdat mijn moeder geschreven taal nog begrijpt en zij niet of nauwelijks naar afbeeldingen kijkt.